۱۳۹۰/۱۲/۰۸ - - زهی نوشت -
يادداشت علي معلم براي اسكار
علي معلم در پي موفقيت فيلم «جدايي نادر از سيمين» در يادداشتي به اين موفقيت پرداخت.
اين منتقد و تهيه كننده سينما در يادداشتاش با عنوان «براي سينماي نجيب ايران: از بالن طلايي تا اسکار» آورده است:
«از تنديس حافظ و سيمرغ خودمان تا بالن طلايي (نانت)، پلنگ طلايي (لوکارنو)، نخل طلايي (کن)، شير طلايي (ونيز)، خرس طلايي (برلين) و هزاران مجسمهي طلايي و نقرهاي ديگر تا اسکار 2012 براي فيلم جدايي، سينماي نجيب و مستقل ايران، با کمترين امکانات فني و مادي بيشترين افتخارات را آفريده است. اينکه صنعت سينماي نحيف ايران توانسته در عرصهي رقابتهاي جهاني موفقيتهاي اصلي و اصيل کسب کند دستاورد کمي نيست.
و در ميان اين هياهو و خرسندي جايزهي اخير از ياد نبريم نقش پيشگامان بينالمللي سينماي ايران در اين راه را، از مهرجويي و نادري و کيارستمي و مجيدي تا اصغر فرهادي. و از ياد نبريم سويهي ديگر سينماي مستقل ايران را، که راه به جهان نبرد اما اصيل ماند و زبان ايرانيان بود در مفاهمه ملي. اي کاش سينماي ما در آينده علاوه بر اين موفقيتها، راه خود را از درون فرهنگ و تمدن ايراني اسلامي به سوي افکار مردمان دهکدهي جهاني عميقتر بيابد و عمق انديشهي حافظ و مولانا و سعدي و ديگر گذشتگان و فرهيختگان ما دست پيدا کند».
علي معلم در پي موفقيت فيلم «جدايي نادر از سيمين» در يادداشتي به اين موفقيت پرداخت.
اين منتقد و تهيه كننده سينما در يادداشتاش با عنوان «براي سينماي نجيب ايران: از بالن طلايي تا اسکار» آورده است:
«از تنديس حافظ و سيمرغ خودمان تا بالن طلايي (نانت)، پلنگ طلايي (لوکارنو)، نخل طلايي (کن)، شير طلايي (ونيز)، خرس طلايي (برلين) و هزاران مجسمهي طلايي و نقرهاي ديگر تا اسکار 2012 براي فيلم جدايي، سينماي نجيب و مستقل ايران، با کمترين امکانات فني و مادي بيشترين افتخارات را آفريده است. اينکه صنعت سينماي نحيف ايران توانسته در عرصهي رقابتهاي جهاني موفقيتهاي اصلي و اصيل کسب کند دستاورد کمي نيست.
و در ميان اين هياهو و خرسندي جايزهي اخير از ياد نبريم نقش پيشگامان بينالمللي سينماي ايران در اين راه را، از مهرجويي و نادري و کيارستمي و مجيدي تا اصغر فرهادي. و از ياد نبريم سويهي ديگر سينماي مستقل ايران را، که راه به جهان نبرد اما اصيل ماند و زبان ايرانيان بود در مفاهمه ملي. اي کاش سينماي ما در آينده علاوه بر اين موفقيتها، راه خود را از درون فرهنگ و تمدن ايراني اسلامي به سوي افکار مردمان دهکدهي جهاني عميقتر بيابد و عمق انديشهي حافظ و مولانا و سعدي و ديگر گذشتگان و فرهيختگان ما دست پيدا کند».