این روزها هم می‌گذرند چه با عشق چه بی عشق چه با معشوق چه بی معشوق اما این تو هستی که پیر می‌شوی بزرگتر می‌شوی و هرکس که دوستت می‌داشت فراموشت میکند و تو عادت خواهی کرد به این تنهایی به این روزها به آن شب‌ها، هر روز.
به شیراز رفتنت راضی نبودم تک و تنها به تو می اندیشم
عاشقانه بیژن الهی می روی چون بوی گل
به روزرسانی ۶ دی ۱۴۰۲:
نزدیک ۵ سال گذشت و انگار دیگه قرار نیست ببینمت.
۱۱ اسفند ۱۳۹۷:
به شیراز ماندنت هم ایضا
تو باید میومدی پیش خودم کنار من توی قلبم میموندی شیراز شهر خوبیه اما بیا و شیراز من باش
به ولله که به شیراز ماندنت راضی نبودم مجبور شدم
به تهران ماندنت راضی می شوم
در خواب های من بیا بیا بیا بیا
من می مانم و بیداد و بیخوابی
تا تو بیای بیای بیای بیای بیای
تاریک و تنهایم بیا ای روشنی بیا بیا بیا
با شعر اخوان و صدای امید نعمتی بیا بیا بیا بیا
تو را دوست دارم چون نان و نمک
چون لبان گر گرفته از تب
که نیمه شبان در التهاب قطره ای آب
بر شیر آبی بچسبد.
تو را دوست دارم
چون لحظه ی شوق، شبهه ، انتظار و نگرانی
در گشودن بسته ی بزرگی
که نمی دانی در آن چیست.
تو را دوست دارم
چون سفر نخستین با هواپیما
بر فراز اقیانوس
چون غوغای درونم
لرزش دل و دستم
در آستانه ی دیداری در استانبول
تو را دوست دارم چون گفتن«شکر خدا زنده ام»
ناظم_حکمت
احمد_پوری
علیرضا آذر
مهدى اخوان ثالث
پوریا نبی پور
نفس نفس کشان در آغوش
بوسه ها از معشوق
من به تصویر تو در ذهن
خیره شدم هر چه بود
زندگی با تو در رویا شاید
هوشنگ ابتهاج
دلم به انتظار فصل هاست...
درست است که سیمای آگنده از نوعی رنج و دلهره که در دیدار بسیاری از عاشقان جهان هست عشق را گه‌گاه کاری دشوار نشان می‌دهد و وقتی مُتِنبی، شاعر عرب، دربارۀ عشق جسمانی می‌گوید: هرکس عشق را آسان می‌پندارد اگر به من بنگرد عشق را بیم‌رسان خویش خواهد یافت و حلاج هم که شاید هیچ کس عشق عرفانی را مثل او نمی‌شناسد خاطرنشان میکند که عشق اولش سوختن است و آخر کشتن، تصور عشق ممکن هست که پاره‌ای دلها را به لرزه و اضطراب درآورد. لیکن حقیقت آن است که انسان میل دارد تصور کند که عشق هر مشکلی را آسان میکند. کدام عاشق واقعی هست که حتی در میان دلهره‌های «طوفان» شکسپیر ادعای لطیف شاهزاده فردینان را تصدیق نکند که می‌گوید بانویی که وی به خاطر او خدمت میکند رنج را برای او تبدیل میکند به لذت. حتی فرهاد افسانه‌ها نیز کندن کوه را به خاطر شیرینی که او را بدین کار وامی‌داشت آسان می‌یافت. در واقع عاشق تا از خویش غایب است و فقط معشوق را می‌نگرد هیچ کاری را دشوار نمی‌یابد هر سختی را تحمل میکند و هر دشواری را آسان تلقی میکند. مثل آن شتر مست که سعدی می‌گوید به خاطر همین مستی بار گران را می‌کشد و فقط وقتی به خود می‌آید فاصله‌ای را که بین او و معشوق هست می‌بیند و درمی‌یابد که با دشواری روبروست.
در چنین حالی است که احساس میکند آنچه عشق را نزد وی آسان جلوه می‌داد، از خویش غایب بودن، از خود فانی گشتن، و خویشتن را نیست انگاشتن بوده. اگر هنرمندانی که به آنچه «عقدۀ نرگسی» نام دارد دچارند در شکنجۀ واقعی به سر می‌برند برای این است که زیاده خود را می‌بینند. هر رنج و سختی که انسان دارد از خود او شروع می‌شود ــ از خودی او. البته عاشق تا خودی خود را ــ بیش و کم نفی نکند، تا خویشتن خویش را نابوده نینگارد، و تا وجود خود را در قبال معشوق مختصر و نفی کردنی نیابد، نمی‌تواند از خود غایب شود و عشق را همچون یک منبع لذت و آسایش تلقی کند. ازاین‌روست که عاشق وقتی قدر خود، قدر خودی خود را قیاس می‌گیرد و آن را در مقابل معشوق فداکردنی می‌یابد، در عشق هیچ چیز دشواری به نظرش نمی‌رسد و به قول عطار ــ ورا این عشق آسان می‌نماید.
اما این حالی نیست که ثباتی داشته باشد چون به محض آنکه باز وجود «خود» را در میان ببیند، نفی «خود» برایش مشکل می‌شود و عشق را دشوار می‌یابد. در چنین حالی معشوق را فقط برای «خود» طلب میکند، خود را در مرکز عشق می‌یابد، به خود «حاضر» می‌شود و از معشوق «غیبت» پیدا میکند. آن وقت است که احساس میکند عشق آسان نیست... .
▪️عبدالحسین زرین‌کوب
▪️ از کوچۀ رندان، ص 192
افتاده باشی از سر دیوار
خم شم بگیرم دیدم
خوشه خوشه آویخته ای
احمد شاملو
رقص عطر گل یخ را با باد
نفس پاک شقایق را در سینه کوه
صحبت چلچله ها را با صبح
بغض پاینده هستی را در گندم زار
گردش رنگ و طراوت را در گونه گل
همه را میشنوم
می بینم
من به این جمله نمی اندیشم
به تو می اندیشم
ای سراپا همه خوبی
تک و تنها به تو می اندیشم
همه وقت
همه جا
من به هر حال که باشم به تو میاندیشم
فریدون مشیری
گل قشنگم !
اگر کنارت نباشم
بوی گل و طعم بوسه هات
یادم می رود
بودن یا نبودن
پلک زندگی ماست
در یکی تاب میخوریم
در یکی بی تاب میشویم
و من
در هر پلکی
یکبار دیدنت را میبازم ...
- عباس معروفی -
دیگر در جان من نه شور نه فریاد
دشتم اما در او نه ناله ی مجنون
کوهم اما در او نه تیشه فرهاد
فریدون مشیری
المیرا بوشاسب
نزار قبانی
عشق جانوری است گرسنه؛ خوراکش ارتباط، اطمینان دادن های پی در پی و چشم به چشم دوختن است.
وقتی چشم ها به هم بسیار نزدیک می شوند، چشم هیچ کدامشان چیز دیگری نمی بیند.
تصرف عدوانی
لنا آندرشون
ترجمه سعید مقدم
صدایت را فراموش کرده ام،
صدای شادت را!
چشمانت را از یاد برده ام
با خاطرات مبهم از تو
چنان آمیخته ام
که گلی با عطرش!
من عشقت را فراموش کرده ام
.
اماهنوز
پشت هر پنجره ای
چون تصویری گذرا
می بینمت!
به خاطر تو،
عطرسنگین تابستان
عذابم می دهد!
به خاطر تو
دیگربار
به جستجوی آرزوهای خفته برمی آیم:
شهاب ها!
سنگ های آسمانی!
پابلو نرودا
متن آهنگ "کسی که دوست داشتم باشم" هادی پاکزاد
کتاب هادی پاکزاد متن آهنگ زمین هادی پاکزاد
کتاب اهالی نه هادی پاکزاد فرار آخر هادی پاکزاد
در سینه ،
"هیچ" نیست بجز آرزوی تو ...!
فروغ فرخزاد
عادی و بی خشم باشم
باید برم اما یادت باشه دوست دارم همیشه
سفر دور دنیا هم رفته باشی
روزی گذر می کنی
از مقابل چشمانم!
علیرضا فرد