این آهنگ خلاصه زندگی عاشقانه امروز ماست و شاید دوستان دهه دیروزی یا به عبارتی ۶۰ که از اونا به ما به ارث رسیده
و شاید از قبلتر از اونجایی که کاراکتر بهروز وثوقی همیشه تو فیلمها بغض عاشقانه داشت بعدش رسید به سلطان و فریبرز عربنیا ک توی چشمای
هدیه تهرانی نگاه کرد و گفت خوب بود کم بود اما خوب بود.
و این شاید همون پایانِ همه ما بود اما رسید به بعدش و نگاه عاشقانههای نسلهای بعدی، انگار همه مثل هم بودیم، توی غم.
فلان و بهمان، سیگاری و لبخندی خیالی به لب