زهی

اقتباسی از رمانی به همین نام است فیلم در ژانر عاشقانه جای می گیرد دارای ریتم هماهنگ و یکنواخت در سراسر فیلم و پایانی قابل پیش بینی اما نحوه ی پرداخت کارگردان با کمک از موسیقی متن و اثرگذاری بی نظیر لحظه های احساسی بازیگران در این فیلم سکانس های درخشانی خلق شده است. در کل فیلم با اینکه درام است و به موضوع تلخی می پردازد اما هیچگاه قصه تیغ به دست نمی گیرد و تماشاچی را آزرده خاطر کند بلکه برعکس در لحظاتی مخاطب شیرینی عشق را لمس می کند.

 

 

همیشه یه فیلم خوب نیاز به یه قهرمان شکست ناپذیر نداره همیشه نیاز نیس قهرمان فیلم خودشو به سمت مرگ ببره هیشه بازیای احساسی نیاز نیس بعضی وقتا همین که یه فیلم از زندگی باشه برگرفته از زندگی معمولی ما آدما با همه ی ترسا و نگرانیامون در مورد خانواده و مرگ باشه سوارکار فیلمی با داستان واقعی و نابازیگرایی که هر کدوم نقش خودشونو بازی میکنن اما تا آخر فیلم تماشاگر متوجه نمیشه. دنیای بدون مرز یعنی همین که کارگردان این فیلم یک زن چینی. دنیایی فارغ از جنسیت و ملیت. با رسیدن دنیایی آزاد میشه به قلب مخاطب رسید.

 

 

‏من میدونم که خودکشی از گناهان کبیره ست
اما اینم گناه بزرگیه که انسان خوشبخت نباشه...

 

‎طعم گیلاس
‎

تحلیل شعر چشم او افشین یداللهی

یادداشتی بر آلبوم حرمان

حال من خوب است اما با تو

بر خلاف دوئل، تنگه ابوقریب دارای داستانی جذاب و گیرا است. بر خلاف پرگویی و اداهای مستهجن فیلم های ابراهیم حاتمی کیا فیلم بهرام توکلی شریف است. شریف نه به خاطر مظلوم نمایی یا قهرمان سازی بی هویت، شریف به خاطر پرداخت به زاویه ای از جنگ که دوستان به ظاهر مدافع جنگ تحمیلی هیچگاه وقت نکردند با آن بپردازند. تنگه ابوقریب آخرین روزهای قهرمانان بی نام و نشان جنگ را توصیف می کند. داستان رشادت رزمندگانی که از جنس قهرمانان پوشالی فیلم های ابراهیم حاتمی کیا و فیلمساز فاشیست محمد حسین مهدویان نیستند.قهرمانان فیلم تنگه ابوقریب رزمندگانی هستند که وجدان دارند و فیلمسازی با وجدان بیدار آنها را به تصویر کشیده است.

 

بررسی فیلم جاده قدیم

داستان فیلم دارکوب

سارا بهرامی در اشل معتادی نگون بخت شبیه بازی ضعیف شده بهروز وثوقی در گوزن ها ظاهر شده است با بیانی به شدت اغراق شده و سطحی. سارا بهرامی در گذشته همسر امین حیایی بوده ولی به علت اعتیاد وی بعد از تولد فرزندش به شکل کاملا عجیب و مضحک همسر و فرزندش را ترک میکند و پس از 6 سال با منطقی شبیه منطق فیلم های مستهجن در محل کار امین حیایی بار دیگر او را می بیند. امین حیایی پس از فرار همسرش دوباره با منطقی اینبار عینا مستهجن وار ازدواج دیگری با مهناز افشار میکند و  شناسنامه فرزندش را با سارا بهرامی را به نام مهناز افشار میگیرد. در این بین اتفاقات جاهلانه دیگری هم در فیلم می افتد که فضای فیلم را به فضای فیلم شاهکار شارلاتان نزدیک میکند از جمله تمام دیالوگ های جمشید هاشمپور و تینا دوست مهسا(سارا بهرامی) صحنه خفت گیری مهناز افشار در توالت عمومی پارک هم دیگر بماند برای لحظات جذاب و خنده آور فیلم.در انتها هم پس از یک توقف 30 دقیقه ای فیلم ناگهان بچه ی در شکمم تینا میمیرد مهسا دچار جنون می شود بلافاصله از امین حیایی شکایت میکند به کمپ ترک اعتیاد می رود حیایی در جواب به همراه همسرش به دیدن او می رود و مهسا ناگهان پس از دیدن فرزندش از تمام مواضعش کوتاه می آید. هادی حجازی فر هم بیشتر به عنوان باگ فیلم محسوب می شود و هیچ مطلبی نمی شود در باب این حضرت بیان کرد. نه معضل اعتیاد و نه معضل فروش نوزاد در این فیلم مطرح نمی شود تنها بحث جدی فیلم به تاراج رفتن بیت المال برای فیلم های یک تهیه کننده خاص است.

 

 

تمام این فیلم با یک پایان هندی و هپی به پایان می رسد. با صدای بلند صلوات تهیه کننده فیلم.

تحلیل شعر چشم او افشین یداللهی

بهترین دیالوگ عباس کیارستمی

یادداشتی بر آلبوم حرمان

فیلم به شدت سطحی و ساده لوحانه از ترکیب چندین مشکل جامعه و نگاهی به شدت بی پایه 

 

 

روایتی خطی اما در واقع بدون هیچ دلیلی داستان هایی در ابتدا مطرح می شوند که در طول فیلم نه استفاده ای از آنها می شود نه کاربردی دارند و در انتها ناگهان تمامی مسائل به سرانجام می رسند و نتیجه ی اخلاقی بدست می آید. بازی های همیشه متوسط آتیلا پسیانی و مهتاب کرامتی و بازی همواره فاجعه ترلان پروانه کماکان در این فیلم توخالی هم ادامه دارد.

یک جمله یک فیلم

 

 ساده نگری شکوهمند و نگاه بی تکلف فیلمساز جهانی زیبا و بکر را در فیلم 

پدید آورده است و این ارمغان نوعی نگرش است که کارگردان می کوشد با

ترسیم شهری کوچک ولی شخصیت های بزرگ به ما نشان دهد که هنوز میشود

از روزهایی که بی وفایی و بی مهری، سیاهی آفریده است انتظار بازآفرینی و

درخشش داشت.