وقتی صحبت از این می‌کنیم که ما ۱۲۷ بندیا چجوری به ۱۲۷ بند دلبستیم یعنی این نوشته زیر که به قلم آتنا نوشته شده:
| نویسنده:Atena پنجشنبه ۲۰ مرداد ۱۴۰۱ ساعت: ۴:۳۷ | ||
۱۲۷:)))) پس برای همینه که میگم ۱۲۷ بندیاش زندگیشونم صد و بیست و هفتیه | ||
مرسی از آتنا مرسی از ۱۲۷ بند و مرسی از شما که زهی رو فراموش نمیکنید. | ||
در روزهای پیش از اتمام ۲۸ سالگی باید بگم
موندم کنج دنیا و بزرگی بر مزارم نیست، ۲۸ سالمه آهی در بساطم نیست
۱۲۷ بازاش میفهمن چی میگن
سال‌های سال دنبال راه نجات بودم سرگشته از راهم برگشتم اما خودم میدونم دقیقا میدونم که چیز خاصی نمیدونم و صبح و شب، وقت و بی وقت. گور پدر آینده و تصمیمات سازنده. بیا امشب را تا صبح کنار هم باشیم. اگر قمر به عقرب بیاد و ۰ پیش ۱۰۰ بیاد من هستم کنارت اگر دنیا به آخر بیاد.
No Jazz
نشستیم اینجا بیکار و بی عار
ویتامین های فرار
نیکوتین محصول کار
شیخ اشراق سر بار,
میرغضب زنجیرم کرد به تخت
چون عزبی در کمین بخت
و ارکستر ادامه میده
صبح و شب وقت و بی وقت
برای روز ها که میرن از یاد
ترانه هایی است برای باد
گله ای نیست از بیداد
کارگزاران شیاد
زیر سقفی از بارون
کوچه ها سگ سارون
حتی در اعماق گور
باز یکی گیر میده بهمون
چراااااااا سرت تو کار خودت نیست
گر ما سر به کار تو داریم؟
بعد از پنج شیش سال سگ دو زدن
باز برگشتیم سر جای اول
میگردیم به دور خود
تو گل گیر کردیم مثه خر
تو پادگان جاز خبری نیس
فقط قانون و فرمان
حرف از جاودانه سازی نیست
نه شیفت شب جا ترانه خوانی است
هنوزم بزرگ ترا و کوچیک ترا
با آهنگ هایی از جنگ
به زودی کاسته خواهیم شد به اوازی در گام مرگ
دمت گرم و تنت سالم
دمت گرم و تنت سالم
اخ دمت گرم و تنت سالم
گرررررررررررررررررم
متن تمامی آهنگهای ۱۲۷ بند
از آلبوم "به راه خود" دانلود آلبوم جدید 127 بند
پرچم سفید بالا سی سالم شد
زندگی چه ناگهان سوارم شد
پرچم سفید بالا چهل سالم شد
زندگی مثه تریلی از من رد شد
آهای ادمایی که دل منو بردین ، اونو به برکه های مهتابی سپردین
من هنوز گاهی میخونم آواز
گرچه ندارم دیگه من حال پرواز
روز هایی روشن شب هایی تاریک
از جاده های فرار به کوچه ای باریک
سایه هایی که شدن نقش رو دیوار
فردا هایی که موندن به زیر آوار
آهای آدمایی که هوش از سرم بردین اونو به هوس های آفتابی سپردین
عرق هایی که بخار گشتند
به شیشه های پنجره نشستند
من رفتم سر خونه زندگیم پشت میز دفتر
دوتا کوچه اینور دوتا اونور تر
مث همه کسایی که مسخره کردند
متهم به جرم روزمرگی کردند
هه هه هه فک کردین میشه دررین؟
هو هو هو فک کردین زرنگین؟
پرچم سفید پایین شوخی کردم
من همون رذلی ام که بودم
تنم شده گرچه کمی ضعیف تر
تحملم کمی دشوار تر
آهای ادمایی که ذهن منو خوندین با صدای آواز به دلتون رسوندین
این حرفا اکثرا کلیشن
آخرش اینم فقط یک ترانه است.
متن آهنگ سال‌های سال از 127 بند
بررسی آلبوم حال استمراری 127 بند
شعر آهنگ خسرو خوبان گروه 127 آلبوم خال پانک
متن آهنگ همش دود بود (خبری نبود از کباب) گروه 127 آلبوم خال پانک
از آلبوم "به راه خود" (دانلود آلبوم جدید 127 بند)
سال های سال دنبال راه محال گشتم
سرخورده برگشتم
بر فرض مثال آشفته کویت گشتم
شرمنده رویت هستم
ول میگردم الکی میخندم
از دویدن خستم با من بنشین
میدونم چیزی نمیدونم دنیا هست رو شونم سنگین
معجزات را من تنها باور نکردم
که من بر معجزه تکیه کردم
.در جهت باد پرکشیدم
از شاخه ای به شاخه ای پریدم
ول میگردم الکی میخندم
از دویدن خستم با من بنشین
چون میدونم چیزی نمیدونم
دنیا هست رو شونم سنگین
به رفیق شفیق و می کبد و دل خود دادم
از داده خویش دلشادم
در پی زیبا رویان گر آب روی خود دادم
از رفته خویش دل شادم
ول میگردم الکی میخندم
از دویدن خستم با من بنشین
چون میدونم چیزی نمیدونم
دنیا هست رو شونم سنگین
دانلود آلبوم به راه خود از طریق کانال تلگرام
لیست ترک‌های آلبوم به راه خود
1-سال های سال متن آهنگ سال‌های سال از 127 بند
2-که باشد روزی متن آهنگ که باشد روزی
3-پرچم سفید بالا متن آهنگ پرچم سفید بالا 127 بند
4-هایده
5-به راه خود متن آهنگ به راه خود
6-تا این روزها بگذرند
7-آهنگ اساسی
8-اگر غم
9-و این طبیعیست
10-عطار باشی جون
11-پرچم سفید پایین
همش دود بود خبری نبود از کباب
همش دود بود اسم آهنگی از 127 بند از آلبوم خال پانک می باشد( متن آهنگ همش دود بود (خبری نبود از کباب) گروه 127 آلبوم خال پانک).
در مورد تحلیل این ترک می توان به سرگشتگی یک نسل و یا حتی چندین نسل اشاره کرد. پناه بردن جوان هایی که هیچ مونسی ندارند حتی در میان هم نسلان خود به هنر. هنری که آنها را به رسمیت نمی شناسد و آنها مجبور به پناه بردن به دود می شوند دودی که آخرین درمان برای فراموش شدن آنهاست آنهایی که همه را کمک فریاد زدند اما تنها به دود رسیدند دودی که از کباب نبود یا اگر هم بود سهم آنها از کباب و لذت زندگی تنها چشیدن دود و سختی های زندگی بوده است و خواهد بود.
ویدیوی حاضر مربوط به اجرای شهریور سال پیش گروه ۱۲۷ در نیویورک می باشد که سهراب محبی و سلمک خالدی از اعضای سابق گروه در آن حضور دارند.
https://www.aparat.com/v/F7mwT
گزارش رها از کنسرت 127band
زیرزمینی بودن این گروه با کنسرتی که
سه شنبه و چهارشنبه ۲۲ و ۲۳ ارديبهشت در تالار فارابی دانشکده هنر اجرا کردن زیرسئوال میره. با وجود اینکه تبلیغی برای کنسرت نشده بود ولی سالن 229 نفره فارابی هر دو شب پر بود از جوونهایی که اکثرا تیپ هنری داشتند.
از بعضی از این جوونها پرسیدم که چطوری متوجه برگزاری این کنسرت بی سر و صدا شدند و در جواب خیلی ها دوستها و آشناهای افراد گروه بودند و خیلی هاهم از این و اون شنیده بودند, با وجودی که بچه های 127 فقط تو 4 نقطه شهر تهران پوستر زده بودند ولی از استقبالی که شده بود میشد فهمید چقدر جوونهای تهران به خصوص هنری هاشون عشق موزیک راک دارن.
خیلی ها تو کنسرت کله هاشون ر وباسرعت, تا مرز کنده شدن سر از بدن تکون میدادند و پاهای خیلی دیگه زیر صندلی ها در حال تکون خوردن بود ولی بچه های گروه زیاد تحرک نداشتند و وقتیکه دلیلش رو از خودشون پرسیدم فهمیدم که کسی محدودشون نکرده بود بلکه خودشون بچه های آرومی اند .
البته وجود ویدیو هایی که پشت گروه در حین خوندن و نواختن پخش میشد, بی تحرکی بچه ها رو برای من که علاقه زیادی به دیدن حرکت روی صحنه دارم جبران کرده بود.
ویدیوها رو رضا حائری و امیرعلی قاسمی با همفکری بچه های 127 برای هر کدوم از موسیقی ها درست کرده بودند, که به نظر من خیلی با فضای موسیقیشون همخونی داشت.
ویدیوها رو رضا حائری و امیرعلی قاسمی با همفکری بچه های 127 برای هر کدوم از موسیقی ها درست کرده بودند, که به نظر من خیلی با فضای موسیقیشون همخونی داشت.
تمام شعرهای گروه به زبون انگلیسیه ولی خالی از حال وهوای ایرانی نیست.
یکی از آهنگ هاشون به نام my sweet little terrorist song ، وصف حال یه جوونه ایرانیه که خارجی ها به چشم تروريست بهش نگاه می کنن و به قول جورج بوش (ریئس جمهور آمریکا ) جزئی از محور شرارته.
شب کنسرت وقتی که بچه ها این آهنگ رو می زدند و می خوندند، پشت سرشون تصویر یه دینامیت لرزان پخش می شد.
نقد آلبوم حال استمراری 127 بند
از اونجا که موسیقی خوندم و مهمترین علاقه زندگیمه میخوام در مورد این آلبوم فقط از دید موزیک بنویسم و نه کاری به اشعار دارم و نه اصلا کاری به "جریان موزیک متفاوت" این چیزا دارم.
یه نکته ای که همیشه من میبینم در نقد ها یا نظرهای آدما اینه که وقتی میخوان نظرشونو در مورد یه اثری بنویسن دايما از مقایسه استفاده میکنن. مثلا میگن این آلبوم در مقایسه با آلبوم قبل بهتره یا بدتره یا فلان گروه بهتره یا بدتره و........ من کلا بااین روش نقد یا حتی نظر دادن کاملا مخالفم و مقایسه رو به هیچ وجه ملاک خوبی برای قضاوت یا نظر دادن نمیدونم. تنها ملاک من برای نظر دادن روی هر موزیکی گوش خودم و احساسم در لحظه گوش کردن به اون اثر و هیچ ملاک دیگه ای ندارم و حتی کار ندارم اصلا این گروه کیه و کجاییه.میخواد استراوینسکی باشه میخواد همین 127 خودمون باشه.
بگذریم سعی میکنم مختصر نظرمو در مورد این آلبوم بگم:
در مجموع این آلبوم رو بسیار خوب و خوش صدا میدونم به این معنی که قطعا برای من این آلبوم جزء آلبومهایی خواهد بود که تا سالها گوش خواهم کرد همونطور که هممون ممکنه بعد این همه سال همچنان بشینیم مثلا یه آلبوم (اسم گروه مورد علاقتونو اینجا بزارید) گوش کنیم. وقتی به 127 گوش میکنم این احساس بهم دست میده که نوازنده های این گروه به طور قطع نوازنده های بسیار چیره دستی هستن که انقدر تنوع سبک و نوآوری در 4تا آلبومی که ازشون شنیدم وجود داره. هر کدوم از این آلبومها انگار میتونه برای یه گروه متفاوت از هم باشه. اما در عین حال همیشه یک وحدتی توی آهنگها هست که مثل تنه یه درخت میمونه و نوازنده های گروه مثل شاخه های مختلف به دورش میپیچن.
پیانوهای این آلبوم مثل همه آلبومهای دیگشون دلنشین و اضافه شدن آکاردئون به عنوان یه ساز ملودیک یک رنگ خوبی به تمهای آهنگها داده. از ویژگیهای آهنگهای 127 هم اینه که بسیار چند لایه هستن و در عین اینکه قابل هضم هستن هر دفعه که گوش میدم یک چیز جدید کشف میکنم توش. اشاره هایی که سازهای ملودیک تو این گروه انجام میدن واقعا برام دوست داشتنیه. مثل اشاره لحظه ای ترومبون به ملودی معروف چایکوفسکی در "ترانه عشق و شادی" و تم اخبار صدا سیما که واقعا نوستالژیکه یا اشاره آکاردئون به "جورج مایکل" در "پیر خرابات" که حد اقل صد بار آهنگشو شنیدیم و اشارات بینهایت پیانو به انواع ملودیهای معروف جز و حتی سنتی ایرانی. اینها همه نشان از این داره که اعضای این گروه اشراف خوبی به انواع موسیقی دارن و توانایی خوبی در کنار هم قرار دادن این المانها دارند.
از نظر خوانندگی هم این آلبوم خوب بود کما اینکه موزیک 127 و کلا این سبک موسیقی به نظرم اصلا خواننده محور نیست که بخوایم خوانندگی این گروه رو با اون چیزی که درموزیک استاندارد به حساب میاد بسنجیم. اون چیزی که برام مهمه اینه که بین اون چیزی که گقته میشه توسط خواننده و نحوه خوندنش یک رابطه خوبی وجود داره که باعث میشه به گوش من شنونده خوب بیاد. و در ضمن استفاده از صدای بک وکال خانوم رو هم بسیار دوست داشتم به خصوص که به لطیف کردن صدای این آلبوم که در کل صدایی به خشنی مثلا خال پانک رو نداره (و قرار هم نیست که داشته باشه) کمک کرده.
در مورد بخش ریتمیک این آلبوم چیزی که برام لذت بخشه اینه ریتم در این گروه کاملا در اختیار موزیک قرار داره و کاملا واضحه که نوازنده ها (به خصوص نوازنده درام) به هیچ وجه به دنبال خودنمایی یا نشون دادن مهارت شخصیشون نیستن و در نهایت این مجموعست که مهمه.در آهنگ "خسروان دانند" و "راک انتحاری"درام در حدی تمیز و ساده نواخته شده که بار اول فکر کردم از سمپلینگ استفاده کردن اما بعد چند بار گوش کردن متوجه شدم که واقعیه.
از نمونه های هماهنگی عجیب در این آلبوم میتونم به آهنگ "ها چی؟؟" اشاره کنم که با شروع شدن پیانو در ابتدا حس یک آهنگ لاتین به آدم میده اما یه دفعه با ورود بسیار عجیب خواننده و بیس و درام یک همهمه عجیب رخ میده و انگار اعضای گروه میدونستن که به جای استفاده از یک ریتم لاتین ساده باید یک کار عجیب بکنن تا خواننده هم در جوابشون بگه "نمیدونم این موسیقیه یا چه بند و بساطیه"
سخنم روکوتاه میکنم و در ادامه میگم که کیفیت ضبط این آلبوم هم خوبه به نظرم با اینکه در مقایسه با اون چیزی که استاندارد محسوب میشه پایین تر به نظر میاد که مطمئنم وارد جزییات شدنش حوصله سر بره و همون صحبت تکراریه استودیو های حرفه ای و خونگی و ایناست اما همونطور که گفتم مقایسه ملاک قضاوت من نیست.
در آخر میخواهم بگم دوستای 127 ای دستتون درد نکنه واقعا که یک اثر خوش صدا خلق کردین.
هامون رادمنش
۱۲۷ بند
۱۲۷ یک گروه راک ایرانی است که در سال ۱۳۸۰ توسط تعدادی از دانشجویان هنر در شهر تهران تشکیل شد. موسیقی گروه ریشه در ملودیهای ایرانی و همچنین سبک جاز دارد، شعرهایشان از ناامیدی‌ها و شادی‌های زندگی می‌گوید و در حالی که از فرهنگ و وضعیت خودشان صحبت می‌کنند، تواَمان تنهایی، امید و ناامیدی موجود در جهان را منعکس می‌کنند. اکثر سازهای مورد استفادهٔ این گروه شش نفره گیتار، پیانو، ترومبون، گیتار بیس و درام هستند.
مدت کار
1380 - اکنون
وب‌گاه
اعضا
بزودی کاسته خواهیم شد به آوازی در گام مرگ
سهراب محبی
سردار سرمست
علی‌رضا پوراسد
سلمک خالدی
شروین شهامی‌پور
یحیی الخنسا
___________اعضا__سهراب محبی: شعر، آواز و گیتار
سردار سرمست: پیانو، کیبورد الکتریک، آکوردئون و همخوانی
علی‌رضا پوراسد: گیتار بیس
سلمک خالدی: ترومبون، ترومبون سوپرانو و توبا
شروین شهامی‌پور: سه‌تار، همخوانی
یحیی الخنسا: درام و تمبک
__________آلبومها______________
کار تمام وقت Full Time Job- ۲۰۰۵
آمدن به کنار Coming Around - ۲۰۰۶
خال پانک Khal Punk - ۲۰۰۷
راک انتحاری Pop Emergency - ۲۰۱۱
به راه خود ۲۰۱۹- Be rahe Khod
1- متن آهنگ سال‌های سال
2- متن آهنگ که باشد روزی
3- متن آهنگ پرچم سفید بالا
4- متن آّهنگ هایده
5- متن آهنگ به راه خود
6- متن آهنگ تا این روزها بگذرند
7- متن آهنگ آهنگ اساسی
8- متن آهنگ اگر غم
9- متن آهنگ و این طبیعیست
10- متن آهنگ عطار باشی جون
11- متن آهنگ پرچم سفید پایین
ترانه‌های آلبومهای کار تمام وقت و آمدن به کنار به زبان انگلیسی ضبط شده‌اند، درحالیکه اکثر ترانه‌های سومین آلبومشان خال پانک و آلبوم چهارمشان راک انتخاری به فارسی خوانده شده‌است. ۳ آلبوم نخست گروه ۱۲۷ زیرزمینی هستند چراکه به‌دلیل محدودیت‌های موجود در ایران نتوانستند آلبومی را به‌صورت رسمی منتشر کنند، هرچند بر روی وب‌گاه رسمی ۱۲۷ می‌توان آلبوم‌هایشان را خریداری کرد یا تعدادی از آهنگ‌هایشان را شنید.
بررسی آلبوم حال استمراری 127 بند
استمرار دلپذیر
گروه ۱۲۷، شوخ و متفاوت با «حال استمراری»، استمرار غیرقابل انتظاری را از خود نشان داد، گروهی که بعد از انتشار آلبوم خال پانک، زبان آهنگ‌هایش را از انگلیسی به فارسی تغییر داد و نظر گروه بزرگ‌تری از مخاطبان را جلب کرد، و با یک آلبوم دیگر، کمی خونسرد‌تر، اما کماکان ساختارشکن و مرموز، روبه‌روی ماست.
این آلبوم که روز یازدهم یازدهمین ماه، نوامبر، از سال ۲۰۱۱ میلادی منتشر شد، ۱۵ قطعه دارد که ۱۲ تایش فارسی است و سه ترانه هم انگلیسی. در نسخه‌های دیجیتال این آلبوم، ۱۲ قطعه فارسی در یک مجموعه جای گرفته‌اند و سه ترانه انگلیسی هم شبیه به یک EP یا نیمه آلبوم ضمیمه شده به آلبوم اصلی، منتشر شده‌اند.
مضمون اشعار ۱۲۷ که توسط خواننده و گیتاریست گروه، سهراب محبی، نوشته می‌شوند، هرچند مانند آلبوم خال پانک، تم کنایه‌آمیز ترانه‌های روحوضی را ندارند، چه در محتوا و چه در ساختار، همان قدر طناز و مبهم‌اند، محتوایی که می‌گوید نمی‌جنگم، اما در عمل با خیلی چیز‌ها سر جنگ دارد: از آرزو‌ها و آرمان‌های بربادرفته و ساختار اجتماعی – سیاسی جامعه ایران بعد از انقلاب گرفته تا حتی خود موسیقی مدعی با پیام‌های واضح و نصیحت‌های تکراری.
محتوای تکان‌دهنده
در میان سوپراستارهای موسیقی مستقل فارسی که نتیجه جریان جدی موسیقی زیرزمینی هستند، اگر گروه کیوسک، تند و گزنده، شور سیاسی و نارضایتی نسل جوانان زاده دهه ۵۰ خورشیدی را نمایندگی می‌کند، گروه ۱۲۷ نماینده گوشه‌گیری فلسفی و بی‌اعتقادی عریان این نسل است.
در اشعار ۱۲۷ همه ارزش‌ها و آرمان‌ها برباد رفته‌اند، ایدئولوژی جایی ندارد، از اعتقادات افراطی و ادعای تغییر جهان هیچ خبری نیست و هیچ کسی برای مرامی با کسی دست به یقه نمی‌شود.
سهراب محبی خود می‌گوید که هنوز ارزش‌هایی از کودکی و نوجوانی‌اش وجود دارند که او به آنها باور دارد. اما این ارزش‌های به جا مانده از گذشته و آموزه‌هایی که «نسل انقلاب» با آنها بزرگ شده‌اند، هنوز به محتوای اشعار ۱۲۷ وارد نشده‌اند.
و در چنین فضای سرگردانی است که ترانه‌ای مانند «جنگ» جایگاه ویژه‌ای می‌یابد. این ترانه را کسی نوشته که کشورش در کودکی و نوجوانی‌اش درگیر طولانی‌ترین جنگ قرن بیستم بوده. حالا که او به دهه سوم عمرش رسیده نیز سایه جنگی احتمالی بر سر کشورش سنگینی می‌کند. اما او به سادگی می‌گوید: «من نمی‌جنگم».
او نمی‌جنگد و در عوض دلش می‌خواهد لب ساحل، زیر آفتاب کنار معشوقه‌اش دراز بکشد.
صدای نو
۱۲۷ از همان نخستین ترانه‌ای که بیش از یک دهه پیش در اولین جشنواره موسیقی راک زیرزمینی منتشر کرد، با صدای متفاوت خود نظر همگان را به خود جلب کرد.
در واقع اشعار سهراب که گاه مخاطب را گیج می‌کند، گاه مبهم است، و گاه برداشت‌هایی کاملا متفاوت را به دنبال دارد، در دل مجموعه‌ای کم‌نظیر از ساز‌ها و آهنگ‌هایی کاملا نو - نسبت به جریان‌های مختلف موسیقی فارسی - به مخاطب ارائه می‌شوند.
سازبندی گروه ۱۲۷ در میان گروه‌های ایرانی استثنایی است. این گروه از ترومبون بهره می‌برد که استفاده از آن در میان گروه‌های ایرانی چندان باب نیست. پیانوی ۱۲۷ نیز عمیقا تحت تاثیر پیانوی موسیقی جاز و بلوز است. تلفیق اینها با صدای سهراب محبی، امضای ۱۲۷ است. سازبندی موفقی که، به گفته سهراب محبی، هم آگاهانه و هم شانسی شکل گرفته.
سهراب می‌گوید که از شنیدن موسیقی گروه‌هایی با چند گیتار و یک درامز خسته شده، و همدلی اعضای گروهش با سلیقه او، ۱۲۷ را به ترکیب تازه‌ای رسانده است:
او می‌گوید: «همین حالا موزیک ویدئو‌ها را نگاه کن. چند تا دسته گیتار است و یکی که می‌کوبد روی درام. من اصولا از تکرار خوشم نمی‌آید. در ۱۲۷ هم به دنبال این هستیم که خودمان را تکرار نکنیم. ما تجربه‌های زیادی کرده‌ایم که بعضی‌شان خوب بود و بعضی هم جواب نداد. حتی اگر بخواهیم آلبوم دیگری هم منتشر کنیم، قطعا نباید تکرار کارهایی باشد که انجام داده‌ایم و دوست دارم صدای جدید بدهد. البته اگر آلبوم دیگری در کار باشد.»
از «خال پانک» تا «حال استمراری»
آلبوم دیگر به کنار، حتی انتشار آلبوم «حال استمراری» برای گروهی از هواداران ۱۲۷ دور از انتظار بود. در فاصله چهار سالی که از انتشار «خال پانک» گذشت، خبر چندانی از این گروه منتشر نشده بود. اما در این میان، ضعف مالی موسیقی مستقل بر کسی پوشیده نیست. از آلبومهایی مثل آن چه ۱۲۷ یا کیوسک یا محسن نامجو منتشر می‌کنند، پولی که بتوان با آن امرار معاش کرد به دست نمی‌آید.
اگر به همین دلایل ۱۲۷ از بین می‌رفت هوادارانش تعجب نمی‌کردند. موسیقی مستقل فارسی به ظهور و سقوط‌های این‌چنینی عادت کرده است. اما «حال استمراری» منتشر شد و چه در محتوا و چه در فرم و تکنیک، ۱۲۷ را به مرحله‌ای بالا‌تر برد.
از خال پانک تا حال استمراری، بر سر ۱۲۷ چه آمده و تفاوت‌های آلبوم جدید با آلبوم پیشین چیست؟ سهراب محبی معتقد است که آلبوم جدید «تمیز‌تر» است، هر چند که او شخصا «خال پانک» را بیشتر دوست دارد.
سهراب محبی و باقی اعضای گروه ۱۲۷ بارها در مصاحبه‌های مختلف گفته‌اند که یکی از اهداف اصلی آهنگ ساختن و آلبوم منتشر کردن برای‌شان، لذت بردن از بودن در گروه و رفتن به روی صحنه است.
فعلا که لذت روی صحنه رفتن را نمی‌توانند با آلبوم تازه تجربه کنند، اما همین لذت دور هم بودن‌شان برای هواداران آنها آلبومی جدید است که شاید از نگاه سهراب محبی، تمیزی و شلوغ نبودنش چندان دلچسب نباشد، اما به مذاق هواداران‌شان خوش می‌آید. کسی که ۱۲۷ را دوست دارد عموما از شنیدن آثاری با ضبط و میکس بهتر بیشتر لذت می‌برد.
تحلیل آهنگ همش دود بود 127 بند
متن آهنگ همش دود بود (خبری نبود از کباب) گروه 127 آلبوم خال پانک
جنگ
من نمی جنگم،.نمی جنگم. نمی جنگم،
بررسی آلبوم حال استمراری 127 بند
من نمی جنگم .نمی جنگم . نمی جنگم .
می شینم یه گوشه می گم به یه ورم ،
من نمی جنگم ، نمی جنگم ،نمی جنگم ،
من نمی جنگم ، نمی جنگم ،نمی جنگم
من نمی جنگم ، نمی جنگم ،نمی جنگم
می شینم یه گوشه می گم به یه ورم
که من نمی جنگم ،نمی جنگم ،نمی جنگم ...
بیا امشب را تا صبح کنار هم باشیم در آغوش هم یار هم باشیم
گور پدر آینده و تصمیمات سازنده ،دولت پاینده و شعار های کوبنده
بیا با هم بخوابیم در زیر این ماه ،
به همشان بخندیم بلند قاه قاه
که این رحل خرابات است ،جمله میرویم ته چاه
رفقا با ما بخوانید این ترانه رو گه گاه
که دنیا برای ماست کوه ها و جنگل ها ،
زمین برای ما عاشقان است چراگاه
شرق تا غرب و خاور وباختر
دشتها و دریا ها صحراهایی فراختر
من نمی جنگم،.نمی جنگم. نمی جنگم،
من نمی جنگم .نمی جنگم . نمی جنگم .
می شینم یه گوشه می گم به یه ورم ،
من نمی جنگم،.نمی جنگم. نمی جنگم،
من نمی جنگم .نمی جنگم . نمی جنگم
آقا من نمی جنگم نمی جنگم نمی جنگم
می شینم یه گوشه می گم به یه ورم
من نمی جنگم،.نمی جنگم. نمی جنگم،
من نمی جنگم .نمی جنگم . نمی جنگم
بیا شات ها رو سرکشیم یکی یکی
مگر صدر اخبار را نخوانده ای به تازگی !
که همه اش چرند است ،گند در در گند است
دیسکورس در حد نبرد قادسیه و نهاوند است
بیا همدیگر رو بغل کنیم کنار دریا
آویزان هم شویم فردا و پس فردا
اگر قمر به عقرب بیاد و نه پیش ده بیاد
من هستم کنارت اگر دنیا به آخر بیاد
که عاقبت همه ماست در زیر خاک
تا بوده .همینه "So What the Fuck
برقص برایم به آهنگ موزیک راک
که ما یک مشت فریب خورده ا یم
از سرنوشت چه باک
من نمی جنگم.نمی جنگم. نمی جنگم،
من نمی جنگم .نمی جنگم . نمی جنگم .
به یه ورم
بیا امشب را تا صبح کنار هم باشیم در آغوش هم یار هم باشیم
گور پدر آینده و تصمیمات سازنده ،دولت پاینده و شعار های کوبنده ..
بیا چادر بزنیم در کنار ایام
بلولیم با هم در کیسه خواب ایام
که این روزها بگذرد
فردا از ان ماست
ashes to ashes dust to dust
من نمی جنگم،.نمی جنگم. نمی جنگم،
من نمی جنگم .نمی جنگم . نمی جنگم .
می شینم یه گوشه می گم به یه ورم
که
من نمی جنگم،.نمی جنگم. نمی جنگم،
من نمی جنگم .نمی جنگم . نمی جنگم .
من نمی جنگم .نمی جنگم . نمی جنگم
می شینم یه گوشه می گم به یه ورم
که
من نمی جنگم،.نمی جنگم. نمی جنگم،
متن آهنگ همش دود بود (خبری نبود از کباب) گروه 127 آلبوم خال پانک
مثلا اون روزی که برای یه اتفاق ساده اومدیم خونه و دستگاه فیلمو جمع کرد بعد تو رفتی یه سری اتود های جدیدتو آوردی. من گفتم تو اصولا آدمِ تحت تاثیری هستی. تو گفتی مشکلت اینه که فکر می کنی خیلی آدم اُپن مایند و اصیلی هستی ولی نمی تونی دِکُلته ی صورتی منو تو جمع تحمل کنی!پرسیدم حالا واقعا به اون پسره نظر داشتی، گفتی واقعا کله ی مریضی داری! بیخود نیست انقد از "وودی آلن" خوشت میاد! گفتم شما زنا همتون عینه همید و از هرچی سر در نمی آرید بدتون میاد! گفتی احمق خودتی و شیشه ی نسکافه از دستت افتاد و آشپزخونه رو کثافت برداشت. من از دیدنِ حرص خوردنِ تو لذت می بردم و تو بیشتر خشمگین می شدی. گفتی شما مردا فلانٌ و شما مردا بَهمان! ولی من به چارچوب در آویزون بودم، سیگاری به دستم...لبخندی به لب.......الان فکر می کنم که اصلا مهم نیست فلان آهنگو دوست نداشتی، یا "فروغُ" به "نیما" ترجیح می دادی!چونکه من واقعا...واقعا...اون روزی که یه ساعتی منو دم خشکشویی میدون ونک کاشتی و من نقش همه ی کت ها و پیراهن های آویزون تو نایلون ها رو به ترتیب حفظ شده بودم. بعد وقتی که اومدی گفتی واقعا ببخشید، حق داری عصبانی باشی،حق داشتی بری! گفتم اصلا عصبانی نیستم، فقط داشتم وانمود می کردم و می خواستم اصلا سر به تنت نباشه! به روی خودم نمی آوردم بعد که تو کافه نشستیم حرف نمی زدم تو می گفتی چته؟می گفتم هیچی! می گفتی ناراحتی؟! می گفتم نیستم انقد گیر نده! تو گفتی پس می خوای یه چیزی که امروز نوشتم برات بخونم؟ گفتم بخون! تو درباره بریده شدنِ خورشید با قیچی های کاغذی یا همچین چیزی حرف زدی. من سیگارم رو تکوندم! پرسیدی چه طور بود و جواب ندادم!........الان فکر می کنم اصلا مهم نبود که نوشته هات شبیه کی بودن! یا اینکه بعضی وقتا پَرت و پَلا و بی سر و ته بودن...کلمه ها منشا کج فهمین و خیلی وقتا حرف همو نمی فهمیدیم و خونده هامونو تو سر هم می کوبیدیم و رو نقطه ضعف های هم انگشت می ذاشتیم. به هم انگ بیسوادی و انتلکتوالی می زدیم. بعضی وقتا یه طوری بود که انگار با هم مسابقه داریم و می خوایم روی همو کم کنیم. می گفتم تو اصلا موزیک نمی دونی چیه! تو می گفتی فکر کردی "الویس کاستلو"یی با اون صدای نکَرت؟ وانمود می کردم نسبت به طبیعت بی تفاوتم و وقتی درباره رنگ آسمونِ غروب یا زردی رنگ درختا حرف می زدی متهمت می کردم به سانتی مانتالیزم و تو هم می گفتی آدم بی احساسی هستم و فکر می کنم مرکز جهانم و فقط خودم راست می گم! می گفتم دوستات همه بی مزه ان و همش دنبال بچه باحال بازی در آوردنن و دوتا کتابم نمی خونن! همش دنبال آرشیو جمع کردنن و تو می گفتی فکر می کنی فقط دوستای خودت باشعور و آدم حسابی و باحالن؟! ولی خوب ما "سارتر و سیمون دوبووار" نبودیم یا "شیرین و فرهادِ کوه کَن" ! ولی اصلا اهمیتی نداشت.....می دونی بعضی وقتا فکر می کنم ما اصلا نگرفتیم که زندگی واقعا کی شروع شد. انگاری از وقتی راه افتاده از ما جلو زده. ما همون طوری موندیم. تو همون اتاقا با همون تابلو ها با همون موزیکا. همون حرفای همیشگی و صحبت درباره "تام ویتس" و "فرانک زاپا" و فلان تیکه ی فلان آهنگ "مارک نافلر" و فلان صحنه ی فیلم "هامون". اینکه هرکدوم رو چند هزار بار دیدیمشون و کجاهاشونو بهتر بلد بودیم بازی کنیم. همه دیگه سر این نکته شاید توافق داریم که "مسافران" بهترین فیلم "بیضایی" بود ولی بعد یاد "غریبه و ماه" و " کلاغ" هم می افتادیم و تا چهار صبح خِرخِره ی همو می جوویدیم که آیا استاد نویسنده ی بهتری ان یا فیلمساز قابل تری! به هر حال من همیشه از "نیما" خوشم می اومده و یادم میاد چشمای اون نقاشِ پیر پر می شد وقتی می خوند "خشک آمد کِشتگاه من در جوار کِشت همسایه" . بعد تعریف می کرد که چه طوری از هشت صبح تا دوازده شب جلوی در خونه ی شاعرِ واستاده بود تا راش دادن تو! آخر سر رو جلد "ماه خدا" یه جغد کشید. بعد که کتاب دوباره چاپ شد جغده هم بال زد و رفت.......ما هم این وسط سنمون بیشتر شد و هنرپیشه های مورد علاقمون پیر تر شدن و نسبت به همه چیز بی تفاوت شدیم و دیگه از طرح های ضربتی تابستان ها و بهاره و زمستونی کَکمون هم نمی گـَزه! قدرتامون تو ضعفامون و پیروزیامون شکستامون و شادی هامون صحبت درباره بدبختی هامونه! چیکار کنیم اینطوری بار اومدیم. جنگ بود و موشک بارون بود و فقر بود و خون بود و وطن بود و سرود بود و مدرسه و قلک هایی از نارنجک و شب ها شمردن ضدهوایی رو پشت بوم! پدر مادرامون جوون! "بدبخت بودن" خیالِ باشکوهِ احمقانه ای بود!!! الانم به هر حال یه طوری روزا شب می شن و می چپیم تو اتاق هایی از دود سیگار، نصف شب تلوتلو خوران می افتیم تو تخت خواب! صبح با خس خس سینه هامون از خواب می پریم و تو آینه که قیافه ی نحسمون رو با گودی زیر چشامون می بینیم می فهمیم یه روز دیگه شروع شده! بعد به خودمون می گیم اینکه دیگه اصلا حوصله مون سر رفت از این زندگی سگی! همین طور تو روی هم پیر تر و پیر تر می شیم... جلو چشای هم می پوسیم.....محو می شیم.........با الکل های طبی بخار میشیم..................
تحلیل آهنگ همش دود بود 127 بند
نقد آلبوم حال استمراری 127 بند
بررسی آلبوم حال استمراری 127 بند
تو ای معجزه قرن
تو ای فاتح دربند
تو ای قابله زن
تو ای شیرین‌تر از قند
تو ای دوای بلغم
تو ای کاشف شلغم
تو ای معجز صفرا
بگیر راست برو بالا
تو ای سرور و سالار
تو ای چراغ تالار
تو ای جمال حیرت
تو ای اسوه غیرت
تو ای چشمه وحدت
ربوده گوی سبقت
تو ای مانع کثرت
تو ای مثال حدت
نقد آلبوم حال استمراری 127 بند
بررسی آلبوم حال استمراری 127 بند
ای خسرو خوبان نظری سویِ گدا کن
رحمی به منِ خسته دلِ بی سرو پا کن
ای خسرو خوبان نظری سویِ گدا کن
رحمی به منِ خسته دلِ بی سرو پا کن
تو ای مونس و همدم
چشیده آب زمزم
تو ای معرفت ناب
تو ای ساتع مهتاب
تو ای اختر شبتاب
تو ای مهندس ناب
تو ای دکتر بی تاب
تو ای غواس بی آب
تو ای لایق القاب
تو ای شهره‌ی آفاق
تو ای چسبیده بر طاق
تو ای شفاف تر از آب
تو ای زیبنده کالا
تو ای خوش قد و بالا
تو مجری توانا
تو ای حضرت والا
ای خسرو خوبان نظری سویِ گدا کن
رحمی به منِ خسته دلِ بی سرو پا کن
ای خسرو خوبان نظری سویِ گدا کن
رحمی به منِ خسته دلِ بی سرو پا کن
گرداب تحول همه را غرق نموده
شمشیر عدالت هدف خلق نموده
هَنگ ماند زِ فرهنگ و فَر ماند به تزیین
یک بام دو هوایی ما رو آنگاژه نموده
همش دود بود خبری نبود از کباب
همش دود بود خبری نبود از کباب
همش دود بود خبری نبود از کباب
همش دود بود , دود بود , دود
مدفوع بر این گیتی و روزگار تاریک
سهم ما ز گردون چو شد اجسم فانیک
از یاد برفتیم و کسی مرهم ما نیست
ابزار هنر گشت همی قیچی و ماژیک
کانون توجه زِ پس قاف بیامد
اسرار طویله زِ سر بام بیامد
دلال محبت پی دلدار روان شد
اشعار خزعبل به کار ما نیاند
همش دود بود خبری نبود از کباب
همش دود بود خبری نبود از کباب
همش دود بود خبری نبود از کباب
همش دود بود , دود بود , دود
همش دود بود خبری نبود از کباب
همش دود بود خبری نبود از کباب
همش دود بود خبری نبود از کباب
همش دود بود , دود بود , دود
لای لای لای لالای لا
لَ لَ لَ لَ لالای لا
لای لای لای لالای لا
لَ لَ لَ لَ لَ لَ لَ لَ لَ لَ لَ لَ
لای لای لای لالای لا
لَ لَ لَ لَ لالای لا
لای لای لای لالای لا
لَ لَ لَ لَ لَ لَ لَ لَ لَ لَ لَ لَ
همش دود بود خبری نبود از کباب
همش دود بود خبری نبود از کباب
همش دود بود خبری نبود از کباب
همش دود بود , دود بود , دود
همش دود بود خبری نبود از کباب
همش دود بود خبری نبود از کباب
همش دود بود خبری نبود از کباب
همش دود بود , دود بود , دود
حلوا نه شیرین و تریاک نه تلخ است
هر کس که چنین گفت ز ایادی فرنگ است
تفتان به شمال باشد و البرز به جنوب است
جز این گر نظری هست دروغ است ، دروغ است
زمین نیست مدور ، چنین نیست مقدر
جز توطئه ی نیست از آن قوم مزور
هر کس سخنی جز سخنم گفت ، چرند گفت
یاسین به گوش خر و اندرز به کر گفت
هر کس سخنی جز سخنم گفت ، چرند گفت
یاسین به گوش خر و اندرز به کر گفت
غیرت به رگ گردن و مردی به فلان است
درستی به رندی و فضیلت به دکان است
صداقت به دمپایی ، بزرگی به خویش است
ترقی ، سه گام در پس و گامی به پیش است
فلان چیز ، چنین است و فلان چیز ، چنان است
آنک که عیان است ، چه حاجت به بیان است
هر کس سخنی جز سخنم گفت ، چرند گفت
یاسین به گوش خر و اندرز به کر گفت
هر کس سخنی جز سخنم گفت ، چرند گفت
یاسین به گوش خر و اندرز به کر گفت
هر کس سخنی جز سخنم گفت ، چرند گفت
یاسین به گوش خر و اندرز به کر گفت
هر کس سخنی جز سخنم گفت ، چرند گفت
یاسین به گوش خر و اندرز به کر گفت
در تئاتر روی حوضی و تماشاخانه ها
خرده نقشی داشتم، صحنه هایی دیده ام
نقش یوسف و گهی نقش فرهاد و گهی
جامه سلطان و شبان بر روی سن پوشیده ام
کارگردانی کردم، داستانها ساخته ام
سوفلوری کردم زمانی هم گریمور بوده ام
من کی ام
من چی ام
اون کیه
این چیه
من کی ام
من چی ام
اون کیه
این چیه
مدتی
مدتی
مدتی خواننده گشتم درمیان اهل دل
سوزدل را برزبان آورده و نالیده ام
من نواختم جاز و تنبک گاه تمپو می زدم
هرکه سازی زد برایم من واسه اش رقصیده ام
سوی هر شهری روان گشتم به سیاری و شب
با دگر نقش آفرینان روی سن خوابیده ام
اندر این کار صرف کردم کل عمر خویش
گاه خندان و گهی گریان شد از غم دیده ام
من کی ام
من چی ام
اون کیه
این چیه
من کی ام
من چی ام
اون کیه
این چیه
عاقبت
عاقبت
عاقبت سودای نشر یک کاست زد بر سرم
لاجرم سوی آنجا روان گردیده ام
دست رد بر سینه ام کوبیدن و رد کردنم
بس اهانتها شنیدم، بارها رنجیده ام
من که دلقک نیستم ای عاشقان اهل دل
من بر این شوریدگی سالها بالیده ام
بود عمر من از اول تا به آخر رو هوا
سالها چون کرم دورادور خود پیچیده ام
بارالها هرکه با امثال ما بد تا کند
پاش بچسبه روی این زیلو که روش خوابیده ام
چون که قدر زحمت ما را نمی داند کسی
آخر از فرهنگ و کانون هنر ببریده ام
من کی ام
من چی ام
اون کیه
این چیه
من کی ام
من چی ام
اون کیه
این چیه
من کی ام
من چی ام
اون کیه
این چیه
من کی ام
من چی ام
اون کیه
این چیه
مست به منبر اومد
شوکت به انتر اومد
باد به غبغب اومد
و ماه برون نیومد
نقد آلبوم حال استمراری 127 بند
خر به مکتب اومد
گربه به مطبخ اومد
غلام به مرکب اومد
وآب ز آب نیومد
آطل و باطل اومد
عروس با فاسق اومد
موش تو خزونه اومد
وشام به سر نیومد
کور به منظر اومد
لال به معوظ اومد
خصم به سنگر اومد
و جام به لب براومد
این دست استخون نداره
میل پشت بوم نداره
نون خورده و جون نداره
با با نداره نداره نداره
آتیش به خرمن اومد
بهار به بهمن اومد
شاخ ز سر در اومد
و راه به سر نیومد
حیرون و ویرون اومد
زیره به کرمون اومد
سنگ ز گردون اومد
این جام به سر نیومد
زهر به نکتار اومد
اجل به احضار اومد
دور به تکرار اومد
این عام به ره نیومد
گدا با پرشه اومد
مطرب به نوبه اومد
شمر به توبه اومد
این قصه به سر نیومد
این دست استخون نداره
میل پشت بوم نداره
نون خورده و جون نداره
با با نداره نداره نداره
خان به ذلت اومد
رمال به منت اومد
جلاد به رقت اومد
وکار به سر نیومد
نقطه رو رحمت اومد
ترفه ز دلقک اومد
نمرود به جنت اومد
و خاک به سر بر اومد
داف به حجله اومد
باز به دجله اومد
خمر به سرکه اومد
این جام به در نیومد
این عام به ره نیومد
این شام به سر نیومد
متن آهنگ موسیقی فیلم از 127 بند
این دست استخون نداره
میل پشت بوم نداره
نون خورده و جون نداره
با با نداره نداره نداره
آوای جغدی از نور گریزان
سگ هایی که بو می کشن پشت سرِ ما
میگن باید بپرین از روی اینا
با لباس خیس بِرین به خواب
به رویایی ایستاده بر لبِ چاه
چاه کم عمق اقبال ما
ماغ می کشیییییم
با لبخندهایی از لاله و تزویر
با کوله باری از جَهد و ناخنگیر
بر کوره راه جبر و سنت
سر دو راهِ زُهد و قدرت
از درخت باورها آویزان
با جهت باد شرایط همخوان
تاب می خورییییییم
بعد تو میای با کتابات
با یه عالم اطلاعات
آدمای ضایع , حرفای بامزه و من
نگات می کنم با سنّم
با اخلاق مثل جنّم
با بیکاریامو , با بیزاریام
میگی بلند شو برو بیرون
میگی بلند شو بریم بیرون
بریم پارتی و گالری و کنسرت جاز تلفیقی
ولی من رو همین مبل میشینم
همون فیلم همیشگیو میبینم
چرت می زنم ,کتابامو ورق میزنم
میگم بیزارم از همتون
بیزارم از همتون
بیزارم از همتون
میگم بیزارم از همتون
بیزارم از همتون
بیزارم از همتون
دایم به حال پرواز
خودزن، بیگانه باز
بر دوستان خیانت
از دشمنان حمایت
آسایش دوگیتی
تفسیر این دو حرف است
صبح آفتاب درمی یاد
شب می ره پایین
سهمتو بردار زودتر
سرتو بگیر پایین
اگه کوپنت پر شده
دیگه چاره نداری
دمتو بذار رو کولت
اگه مغز سالم داری
علاف و بی خیال
والاقتصاد سیال
پوران رستم و زال
حولنا احسن الحال
هرچی می تونی بردار
چیزی ته دیگ نذار
هرچی می تونی بردار
چیزی ته دیگ نذار
صبح آفتاب درمی یاد
شب می ره پایین
سهمتو بردار زودتر
سرتو بگیر پایین
اگه کوپنت پر شده
دیگه چاره نداری
دمتو بذار رو کولت
اگه مغز سالم داری
صبح آفتاب درمی یاد
شب می ره پایین
سهمتو بردار زودتر
سرتو بگیر پایین
اگه کوپنت پر شده
دیگه چاره نداری
دمتو بذار رو کولت
اگه مغز سالم داری
اینو نداری و نداری و نداری
ولی اینو نداری و نداری و نداری
نگاهی به آلبوم خالپانک از گروه 127
آهنگ نوبر آغاز کننده آلبوم است در همان ابتدا تکليف ما را با تاريخ پر زرق و برق ايران روشن ميکنه که ديگه يادي هم ازش نميشه کرد. و عاجزانه مي گويد که ببينيم چقدر بدبختيم. ببينيد چگونه به آهنگ عزا مي رقصيم. اما آهنگ اول است و زياد جدي اش نمي گيريم. آهنگ بعدي استخون، يکي از بهترين هاي اين آلبوم است. آهنگي ساده با ترانه ي سرشار از طنزي تلخ که مهيبي عجيب به ما مي زند. مايي که سالهاست پول نفت را مي خوريم و گنده و تن پرور و بي مصرف شده ايم و ميل به پيشرفت نداريم. کل ايران باقي است، صنعتش روست، آدمهايش جوانند، دست دارد اما استخون ندارد و ميلي به پيشرفت در اين مملکلت نيست. آهنگ سالواتوره از حسي قريب و سياه در بين جوانان مي گويد، حسي که سوال از وجود و هستي مان مي پرسد ؟ شايد همون بهتر که از اول پا به اين دنيا نمي گذاشتم و يا شايد همون بهتر که زودتر خلاص بشم.
تراک سالواتوره : خب ببین ما 20 سالمون بود و آهی در بساط نداشتیم خونه بابا مامانمون بودیم .کارو بار درست حسابی هم نداشتیم دیگه . در کل بخوام بگم اینه که ما آدم خفنی نبودیم. نه زورمون به کسی میرسید نه فکر میکردیم با حالیم این رو از افتادگی و این چیزا نمیگم ولی واقعا هم هیچ وقت فکر نمیکردم آدم خفنی هم هستم خب.
قسمتی از گفتگو مجله هنری پاتیل با سهراب عزیز
موندم کنج خونم، بزرگی در مزارم نیست
28 سالمه، آهی در بساطم نیست
همه ی جونم صرف مبارزه با افسردگی ست
دیگه نایی نمونده برای کار و سازندگی
حیرون توی برزخ میون موندن و رفتن
می گه : عارم می شه! نشستن و حافظ باز کردن
شاید باید می موندی همون جا اون بالا
یا شاید باید زودتر می رفتی جا
امروز روزی گند بود، درست مثل دیروز
و فردا نیز چنین خواهد بود
بارن رحمت می بارد روی سرم،
اینجا نور علا نور است
ولی من کورم و کرم
یک دست جام باده
یک دست زلف یار
بیا سالواتوره بسه این انتظار
شاید باید می موندی همون جا اون بالا، شاید
یا شاید باید زودتر می رفتی جا
امروز روزی گند بود، درست مثل دیروز
و فردا نیز چنین خواهد بود
////
امروز روزی گند بود، درست مثل دیروز
و فردا نیز چنین خواهد بود
نقد آلبوم حال استمراری 127 بند