زهی

۱۲۷:))))
تقریبا هیچکدوم از آدم های دور و برم ۱۲۷ رو نمیشناسن:)))
و کلا وقتی موزیک هاشون رو میشنون کلی به نظرشون عجیب میاد
و این باعث میشه که کنار کسی ۱۲۷ گوش ندم و تبدیل بشه به یه پناهگاه واسم. هر وقت خسته میشم و با خودم میگم "که چی؟!" میدونم که باید آلبوم به راه خود رو گوش بدم و هر وقت یه اتفاق خوب میفته حال استمراری پلی میشه؛
۱۲۷ میتونه جز دوست داشتنی ترین آرتیست هایی باشه که بهشون گوش میکنم
در این دوران طلایی که نمیخوام پاپ انتقادی ۱۲۷ همیشه هست؛
و همیشه جوابه:)
همیشه:)))

پس برای همینه که می‌گم ۱۲۷ بندیاش زندگیشونم صد و بیست و هفتیه

مرسی از آتنا مرسی از ۱۲۷ بند و مرسی از شما که زهی رو فراموش نمی‌کنید.