زهی

بی عذر و بی بهونه دوست دارم همیشه
این یک نامه برای یک معشوقه عزیز است و بس
با شعری از محمد ابراهیم جعفری شروع می‌کنم
 "هشت سال شاگردی کبوتران کردم
پرواز نیاموختم پرواز بی‌بال
مثل آواز بی‌حال
مثل شعر
مثل نقاشی
اگر عاشق نباشی
آموختنی نیست"

و اینگونه من از راهی دور برایت نامه می نویسم که تو را هم‌چون به تعداد ثانیه‌های یک شبانه روز دوست می‌دارم
که من تو را می‌بینم حتی زمانی که نیستی که ستاره هستی اما درر آسمان من نیستی که بهترین هستی اما در دنیای من نیستی اما من به قول محمد ابراهیم جعفری تو را دام و تو را دوست همیشه و همیشه بی عذر و بی بهونه