زهی

برای همه دلبرا و دل‌بریده‌ها

برای ارغوان‌های گمشده
هر زمان که تو رو در زمان می‌دیدم، به خودم می‌گفتم که تو الان کجایی؟
تا اینکه دیدم سرگرم زندگی هستی، درذست مثل قبل پر از شور و انرژی در کنار تموم سیاهیا و مشکلاتت. بیخود که نیست. تو ارغوانی و والا مقام.
تو از بالایی و بالانشینی برازنده ارغوان‌هاست و ما هم از این پایین به آسمون نگاه می‌کنیم، به در، به پنجره، بعد شروع می‌کنیم ناله نویسی. دقیقا مثل همین
یادداشت که قراره تو بخونیش، نه تنها تو بلکه همه ارغوان‌هایی که نیومده رفتن که رفتن.

ارغوان‌ها سفر بخیر

سفرت بخیر اما امیدوارم دیگه نبینمت، دیگه صدایی ازت نشنوم

هرگز نبینمت