زهی

۲۸ مرداد ۹۵

در حالی این وبلاگ هفت ساله شد که توی این هفت سال اندازه ی هفتاد سال اتفاق رخ داد. از تلخی های پس از انتخابات سال ۸۸ گرفته تا مشکلات اجتماعی مشکلات خانوادگی و شخصی و از همه ی مشکلات ویران کننده تر، مشکلات درونی.

زنده موندن با مشکلات درونی خودش يه نوع معجزس. 

هفت سال پیش هدف های زیادی داشتم واسه وبلاگ نویسی ميخواستم صدامو به گوش همه برسونم اما امروز بعد از هفت سال، دقیق هفت سال فقط ميخوام بگم که هنوز زندم. حتا اگه فقط دو سه نفر این وبلاگ دیده باشن ولی من نوشتم

تا زنده باشم. 

۹۵/۵/۲۸