زهی

ترورهایی که در سالیان اخیر توسط گروههایی چون طالبان، القاعده و داعش انجام پذیرفته است یک تفاوت عمده با ترورهای قبل از خود دارند بدین معنی که علاوه بر انتحاری بودن، به جای هدف گرفتن نظام سیاسی و شخصیت‌های اصلی و بارز آن، تمامی مردم را هدف قرار می‌دهند. آیا این بدان معنی است که، تروریست‌ ها، اکثریت مردم یا جامعه را در تمامیت خود، دشمن و مانع تحقق اهداف و آرمان‌های‌شان تلقی می‌کنند؟ حوادث تروریستی چند سال اخیر نشان از آن دارد با پدیده‌ای جدید مواجه هستیم چرا که برخلاف روش‌های تروریستی گذشته، آنچه مورد تهاجم است و باید وحشت‌زده شود، جامعه است نه یک گروه یا حزب سیاسی و شخصیت‌های اصلی آن. این امر، برخورد امنیتی و نظامی با تروریست‌ها را دشوار می‌سازد. البته این سخن بدان معنا نیست که برخورد امنیتی با تروریست‌ها ضرورتی ندارد، بلکه غرض آن است که باید مبارزه با تروریسم به معنای شناخت و نقد مبانی فکری و عوامل اجتماعی مؤثر بر آن به مثابه واقعیتی پیچیده در اولویت باشد.