۱۳۹۶/۰۴/۰۵ - - زهی نوشت -
به روزگار دوشیزگی برای دلخوشی شوهر ، خود را می آراست و در شبها برای تربیت کودکان، بیدار میماند و برای پدید آمدن مردان آینده به سختی میکوشید، اما چون پیر گشت و فرتوت، به فراموشی سپرده شد و دیدارش ناخوش آیند آمد ... ای فرزند آدم، چه ستمکار و سنگدلی!
جبران خلیل جبران