زهی

کیمیای عقل با کیمیای عشق فرق دارد. عقل محتاط است. ترسان و لرزان گام برمی دارد. با خودش می گوید: مراقب باش آسيبی نبینی.
اما مگر عشق اینطور است؟ تنها چیزی که عشق می گوید این است: خودت را رها کن،بگذار برود.
عقل به آسانی خراب نمی شود. عشق اما خودش را ویران می کند.
گنج ها و خزانه ها هم در میان ویرانه ها یافت می شود،پس هر چه هست در دل خراب است!

ملت عشق
الیف شافاک