به راستی مسئولین چه خوابی برای دانش‌آموزان و دانشجویان دیده‌اند؟
آیا با فشار می‌شود به کلاس اولی‌ها یا دومی‌هایی که تا به حال در شرایط عادی به مدرسه نرفته‌اند، آرامش بخشید. آیا آرامش داشتن یک دانش‌آموز برای مسئولین و وزرا اهمیتی دارد؟ آیا افراد موثر در تصمیم گیری به فقر یک خانواده‌ای که چند فرزند محصل دارد فکر می‌کند؟ در زمان کرونا که هیچ برنامه‌ای دیده نشد. اپلیکیشن شاد یا به تعبیر کاربران آن غم چه کرد با آن همه ضعف. معلمان در سوی دیگری در فشار. وزیر پیشین آموزش و پرورش که هیچ دردی را درمان نکرد این وزیر جدید هم هنوز از راه نرسیده وزارت آموزش و پرورش را با وزارت جنگ اشتباه گرفته است. دانش‌آموزان سربازِ پادگان نیستند که تنها به آن‌ها نظم آموخته شود. اینان به آرامش نیاز دارند. آرامشی که باید در سنین کم ملکه ذهن آن‌ها شود. تا براستی مدرسه بستری باشد برای آموزش و پرورش.
امیر بردیا ۱ مهر ۱۴۰۰