زهی

با دلار به این گرونی یا به عبارت ساده تر همه چی به این گرونی چیکار کنیم؟

با این تجرد، آیندمون رو چجوری  تصور کنیم؟

الان میگم من برای خودم چه خوابی دیدم:

گرچه این خواب سلف هلپ نیست و نمیخوام برای بقیه نسخه بپیچم اما میگم شاید به درد دوستی بخوره.

من سختی رو با سخی نمیتونم تحمل کنم.

یا ناامیدی رو با ناامیدی.

من توی شرایط سخت یاد گرفتم هر وقت تو سختی گیر افتادم همه چیو راحت بگیرم، شل کنم.

هر وقت ناامید میشم بیخیال همه چی میشم، اون بی‌خیالی که بهم میگه هنوز میتونی امیدوار باشی.

یعنی هنوز بدون آسم میشه برد. دلیل من برای ادامه دادن این حرفای مثبت اندیشی نیست.

دلیل من برای ادامه دادن لذت بردن از همین جنگیدنه. نه اینکه تعریف بقیه چیه. 

اگر این نوشته به دردتون خورد یا ازش خوشتون اومد یا نقدی دارید خوشحال میشم بهم خبر بدین.