زهی

هفت روزه کرونا گرفتم
و هنوز خوب نشدم
انگار قرار نیست هیچوقت خوب بشم با کمر دردی که دیگه بهش عادت کردم. دو دوز واکسنم کروناک کافی نبود تا این طوفان ویروس زده بهم آسیب نزنه.
یعنی اشتباه از خودم بود که کرونا گرفتم. شاید همین دو دوز واکسن چینی از مرگ نجاتم داد. شایدم نه. اما هنوز آثار بی حالی در من دیده میشه. توی این حال
بی حال همش به این زندگی فکر می‌کنم. به این که تا اینجا چی شده از اینجا به بعد قراره چی بشه. به اینکه کی خوب میشم؟ خیلی این سوال از خودم می‌پرسم. انقدر می‌پرسم که خودم از خودم خسته میشم. به کارم فکر می‌کنم. به اینکه یه هفتس نرفتم سرکار انگار نه انگار که نیستم. فقط یه نفر حالم پرسیده. این نشونه نیست که مسیر اشتباه رفتم؟ این فکر دومی که رهام نمی‌کنه. چسبیده بهم داره خفم می‌کنه. شاید، شایدم نه. کی میدونه کی خوب میشم کی برمی‌گردم، اصلن برمی‌گردم؟ نمی‌دونم.