▫️ «دوست داشتن» از «عشق» برتر است
«عشق» ريسمان طبيعت است و سرکشان را به بند خويش میآورد تا آنچه را آنان، خود از طبيعت گرفتهاند بدو باز پس دهند و آنچه را مرگ ستانده است، به حيلهٔ عشق، بر جای نهند، که عشق تاوانده مرگ است. و «دوست داشتن» عشقی است که انسان، دور از چشم طبيعت، خود میآفريند، خود بدان میرسد، خود آن را «انتخاب» میکند. «عشق» اسارت در دام غريزه است و «دوست داشتن» آزادی از جبر مزاج. «عشق» مأمور تن است و «دوست داشتن» پيغمبر روح. عشق يك «اغفال» بزرگ و نيرومند است تا انسان به زندگی مشغول گردد و به روزمرگی — که طبيعت سخت آن را دوست می دارد — سرگرم شود، و «دوست داشتن» زادهٔ وحشت از غربت است و خودآگاهی ترسآور آدمی در اين بيگانهبازار زشت و بيهوده.
⚪️ از کتاب "هبوط در کویر"/ نوشته دکتر علی شریعتی