زهی

تصمیم گرفتم تو چالش کار عمیق شرکت کنم.

دوری از شبکه‌های اجتماعی، مهم‌ترین قسمت این چالشه. دوری از فضایی که در عین ناباوری خیلی اعتیاد آوره. محیطی که وقتی ازش دور شی اولش به شدت احساس تنهایی میکنی ولی بعدش که با خودت فکر میکنی میبینی همون موقعی هم که توی این شبکه‌های اجتماعی بودی بازم تنها بودی فقط اون موقع داشتی خودتو فریب می‌دادی. اون موقع پشت یه عکس پروفایل پنهان می‌شدی و به یه عکس پروفایل دیگه خیره می‌شدی بعدشم سرگردون. نه این از تنهایی هم بدتره. تنهایی وقتی که حس میکنی تنهایی و همین تنهایی که به آدم درس میده تا قدر محبت بدونه قدر زندگی قدر عشق. همون لحظه که احساس میکنی از همه دنیا(شبکه‌های مجازی) جدا شدی و هیشکی نداری. به دیوار میزنی شاید کسی از پشت دیوار جواب تنهاییتو بده. اما دیوار مثله شبکه‌های اجتماعی بهت دروغ وعده نمیده. پشت دیوار هیچکس نیست. و زندگی دقیقا همین دیواره.