زهی

ته اینکه تا شقایق هست باید زندگی کرد

اما باید ادامه داد چرا که شاید این آزادانه ترین باید دنیا باشه

باید زیست و لذت برد از چه؟ از همه چی

و صد در صد قسمتی بزرگی از این همه چیز رنج است

و آیا می‌شود از رنج لذت برد؟

خیر نمی‌شود لذت برد و هرکی بگه میشه یا نمیدونه لذت چیه یا نمیدونه رنج چیه! پس برای ادامه دادن بدون رنج باید چیکار کرد؟

خیلی ساده‌ست باید بی‌خیال چاخانای تراپیست‌های الکی خوش یا سخنران‌ها و اینفلوئنسرهای سربه هوا شد و با این مفهوم زندگی کرد.

مفهوم این‌که هرچی رنج بیشتر میشه به همون دلیلی که رنج بی‌دلیل زاییده میشه پس خندیدن بی‌دلیل به این زندگی هم شدنیه.