زهی

زمستون آخراشه و بهار اولاشه

۲۹ اسفند ۱۴۰۲

نشستی پشتِ میزت. پشت لپتاپ. پشتِ فکرات. پشتِ حرفا و آروزها. داری به سالی که گذشت فکر می‌کنی. به سالی که در پیش هست پیش پیش نگاه می‌کنی. به پشتِ همه این پشت‌ها می‌خوای که بخندی اما نمی‌خندی. همه چی تموم شده و هیچ هنوز شروع نشده. سال پیش با امسال هیچ فرقی نداشت اما امسال سال متفاوتی بود برعکسِ سال آینده که هنوز شروع نشده می‌دونی که اونم قراره تموم شه. هنوز نشستی پشتِ میزت. پشت لپتاپ. پشتِ فکرات. پشتِ حرفا و رسیدن‌هات.

یادداشت صد و پنجاه و سوم