زهی

سالم بلوا نبود

سمفونی که می شنیدم از نوع مردگان نبود

جسد زیاد بود اما هیچ کدوم شیشه ای نبودن

همه چیز تماما مخصوص بود. سلطان منو ببخش

از حس فریدون تنها قوزک پای خسته  نصیبم شد

از معشوقه ها خبری نبود نه نازی حسین پناهی

نه آیدای شاملو نه آرزو نامجو نه حتی پیکر فرهاد

و من فقط می خواندم می دیدم و گوش می کردم

و می دانستم وقت های ارزانم، گرون پر می شوند

دیگر سهمی در سیگارهایم نداری

همان نقش خیالی گذشته را هم دیگر نداری

هیچ پنداشتن،هیچ پنداشتم

خورشیدِ محبوبِ ناشناسم، غروب را دوست دارم

غمگین و شاد از آن لحظه و متعجب در این لحظه

دانستم هیچ نمی دانستم از سهم و خواستن خود

زهی یا رب گیج گشته ام 

لیکن خواستار گیج ماندنم

بودم و بمانم و گیج تر شوم که گیجی را می دانم

شاید گیجی بهانه ای باشد